Dawny Gdańsk

[pawel.45]

Gdynka napisał/a:

Tobiasz przygotował dużo podpowiedzi...

Jakież to podpowiedzi - to normalne zmyłki! żuraw na pierwszej fot. - z Gdańska, na drugiej - z Krakowa, na trzeciej - z jakiejś wsi. A film ja oglądałem w Gdyni. Więc o co chodzi?

[tobiasz]

nic nie popsuł, odpowiedz padła w formie zawoalowanej i dopiero Gdynka ją rozszyfrowała, a Wam może przykro że to nie Wy, a przecież dotyczy ona niekwestionowanego symbolu Gdańska

[Corzano]

Czyli jednak pelikan?

[Gdynka]

Zgadłam?
Zacytuję mojego szanownego przedmówcę

Cytat:

To znak - idzie koniec świata.

[tobiasz]

koniec zagadki - ptak z fotografii - wg mnie żuraw - znajduje się na szczycie dachu Żurawia - muzealnego dźwigu portowego w Gdańsku.
podpowiedzi nie były żadnymi zmyłkami, lecz miały naprowadzić na prawidłową odpowiedź
samolot to Żuraw - zwany też polskim Storchem, urządzenie studzienne to również żuraw

[knovak]

Jeszcze dorzuciłbym przynajmniej jednego Żurawia, z Gdyni...

[tobiasz]

no to i taki powinien się znaleźć w tym towarzystwie

[Hochstriess]

Jeszcze brakuje takiego, który mozna zapuscic, na przyklad, komus przez ramie ;-)

[tobiasz]

no i nie można pominąć tej organizacji

[seestrasse]

a co powiecie na schab w żurawinach?

[Corzano]

[seestrasse]

no to same żurawiny!

[Gdynka]

Skojarzenia? Proszę bardzo.

[tobiasz]

villaoliva, co z tym Srebrzyskiem, podali rozpoznanie lub jakieś zalecenia???

póki jescze można to jescze bajeczka - rosyjska
Żyli na mokradle żuraw i czapla. Zbudowali sobie oboje chatki po dwóch jego stronach.

Jakoś nudziło się żurawiowi samemu i postanowił się ożenić.

- Pójdę w konkury do czapli!

Człap, człap! Poszedł żuraw - mieszając błoto - przemierzył siedem wiorst.
Przychodzi i pyta:

- Jesteś w domu, czaplo?

- Jestem.

- Wyjdź za mnie za mąż.

- Nie, żurawiu, nie wyjdę za ciebie za mąż: nogi masz długie, szatki kuse, latasz kiepsko, a nie mam czym cię żywić! Idź sobie, długonogi!

Człap, człap... Jak niepyszny poszedł żuraw do domu.

- Odszedł, a czapla namyśliła się:

- Zamiast żyć samej, chyba lepiej wyjść za żurawia.

Przychodzi do żurawia i mówi:

- Żurawiu, weź mnie za żonę!

- Nie, czaplo, nie chcę cię. Nie myślę się żenić i nie wezmę cię za żonę.

Rozpłakała się czapla ze wstydu i wróciła do domu.

Żuraw namyślił się tymczasem i mówi:

- Szkoda, że nie wziąłem czapli za żonę. Przecież nudzę się sam jeden. Zaraz pójdę i wezmę ją za żonę.

Człap, człap... Przychodzi i mówi:

- Czaplo! Postanowiłem ożenić się z tobą, wyjdź za mnie!

- Nie, żurawiu, nie wyjdę za ciebie!

Wrócił więc żuraw do domu.

A czapla zastanowiła się tymczasem:

- Dlaczego mu odmówiłam? Po co mam żyć sama jedna? Wyjdę lepiej za żurawia!

Przyszła i prosi, żeby wziął ją żuraw za żonę, ale żuraw nie chce.

I chodzą tak do siebie w konkury, ale ani rusz pobrać się nie mogą.

[knovak]