Jest on jedynym do dziś działającym „na okrągło” młynem w okolicy Żukowa. Nie jest jednak pierwszą tego typu budowlą w tym miejscu. W latach 1833-1845r. ówczesny właściciel papierni i młyna w Żukowie, Teichgräber, wybudował dodatkowe śluzy, pozwalające na pracę 3 kół młyńskich (1 dla młyna zbożowego i 2 dla papierniczego). W roku 1885młyny nabył Ernest Schmidt, który w 1902r. jeden z nich unowocześnił, a drugi- papiernię sprzedał w 1903r. Maksowi Fröhligowi. Od Fröhliga nabył ją Walter, który uruchomił w niej mleczarnię. O zamożności dawnych młynarzy najlepiej świadczy usytuowany po sąsiedzku…dworek w starym parku. Właścicielami młyna do 1945r. pozostawali Schmidtowie. Wiosną tego roku obiekt na krótko przejęła Armia Czerwona.
6 kwietnia 1945r. zdewastowany, bez pasów transmisyjnych i zapasów przejęła go od Rosjan strona polska. W lipcu 1945r. objął młyn Tadeusz Jaworski. W ramach walki z prywatnym kapitałem, obiekt w 1949 roku upaństwowiono i przekazano żukowskiej Gminnej Spółdzielni. Odtąd co 2-3 lata zmieniał się jego zarząd. W latach 1961-1963 młyn należał do istniejącej do dziś Dagomy (czyli przedwojennej gdańskiej firmy o niezbyt polskiej nazwie: Danziger Gommesen und Maionesen). W 1967r., gdy podlegał bezpośrednio gminie (jako Gminny Młyn Gospodarczy), przeprowadzono generalny remont i zamontowano w nim silniki elektryczne (które mogą wspomagać napęd wodny, gdy poziom wody w Słupince jest zbyt niski). Ponownie w rękach żukowskiego GS znalazł się on w 1973r.
Obecnie młyn pracuje w ruchu ciągłym i dziennie może wyprodukować do 18ton mąki.
Wart jest odwiedzenia choby ze względu na to, że nadal produkuje się tu mąkę w tradycyjny sposób, w urządzeniach liczących częstokroć ponad 40 lat. Choć młyna w zasadzie zwiedzać, to kiedy nie ma zbytniego ruchu można poprosić obsługę o pokazanie części urządzeń. Ze względu na liczne pasy transmisyjne, koła zębate i inne niezabezpieczone urządzenia odradza się wycieczkę z małymi dziećmi. Każdy kto zechce odwiedzić ten pełen historii i tajemnicy młyn, może na miejscu nabyć mąkę żytnią i pszenną lub otręby. Wszystko świeżutkie, dopiero co zmielone, tyle tylko, że… najmniejsze opakowanie waży 10kg.!
Wysłany: Czw Mar 31, 2011 2:29 pm Kościół poklasztorny
Zuckau - Żukowo
Żukowo zawdzięcza swe znaczenie dla kultury Kaszub pobożnej fundacji księcia kaszubsko-pomorskiego Mestwina I, który w 1209 roku zapisał szereg wsi i jezior zakonnikom w Stołpie. Stołpa, dziś nie istniejąca leżała przy wpływie Stołpy do Raduni.
Kościół poklasztorny , widziany z z wysokich brzegów Raduni, robi imponujące wrażenie swą ośmiokątną wieżą na zachodniej, a pięciokątnym chórem, zamykającym budowę od wschodu. Ostateczny swój kształt otrzymał na początku XVII stulecia, uległszy poprzednio częściowemu spaleniu przez husytów w roku 1433. Najstarsza jest zachodnia część kościoła, przytykająca do wieży a kończąca się przy dzisiejszej zachrysti. Nawa jest wewnątrz kryta prostym krzyżowem sklepieniem, pomiędzy żebrami którego widać jeszcze ślady dawniejszego bogatego sklepienia. Trzy wejścia prowadzą do kościoła: w tyle po obu bokach wieży , z południowej strony przy prezbiterium dla duchownych, a ostatnie z podwórza klasztornego, dla wiernych. Z nawy prowadzą na dół schody do sklepionej krypty, w której chowano dawniej siostry. Do południowej strony kościoła dotykał dawniej dwupiętrowy, 120 stóp długi, 26 stóp szeroki, konwent sióstr, zawierający 40 cel. Gmach ten został przez gdańszczanina Falka 1853 rozebrany, razem z innym gmachem, zawierającym reflektarz, sypialnię panien i kuchnię.
Pos wyżej to początek, teraz ciąg dalszy bardzo ciekawego opisu klasztoru
żukowskego A. Majkowskego z Przewodnika po Kaszubach z 1913 roku.
Zamieszczone szkice dla obserwatorów i zainteresowanych pochodzą
z " Bau und Kunstdenkmäler Provinz Westpreussen"
Pierwsza darowizna rozszeżona poźniej przez następców Mestwina I, obejmowała według słów zapisu.
"pomiędzy rzekami Radunią i Stołpą cztery wsie i te, które w przyszśłośći ( siostry ) pobudują,z ktrórych pierwszą jest Żukowo, drugą Myslicyn, trzecią Sulisławy, czwartą Barklino a także wsie dziesiątników Rębekowo i Ćmierawę. XL grzywień rocznie, trzecią część cła pobieranego od suknai co na nas ( księcia ) w koniach, pieniądzach albo w innych rzeczach przypada".
Z biegiem czasu w skutek hojności książąt posiadłości klasztoru ogromnie urosły tak, że obejmowały wielką część powiatu kartuskiego. Protestantyzm pozbawił klasztor niektórych dóbr w dzisiejszej Pomeranii, mimo to jeszcze na początku zeszłego stulecia do klasztoru należały w powiecie: Babidół, Babiskok, Borkowo z Hamernią, Borowo, Burchardstwo, Cmielno i Chmielonko, Dzierżążno, Glincz Górny, czwarta część Glincza Dolnego, Kosy, Mezowo, Otomino, Reskowo, Ręboszewo, Skrzeszewo, Smętowo, Zawory, Żukowo. W dzisiejszym powiecie wejherowskim klasztor posiadał Luzino,a w puckim na Kępie Oksywskiej, Oksywie, Obłuże i Pogórze. Oprócz tych wsi, których grunty obejmowały około 390 włóg chełmińskich, były klasztorną własnością jeziora : Białe, Małe i Wielkie Brodno, Karszno i jezioro Gareckie pod Łapalicami objętości 687 mórg, oraz jeziora Głębocznoi Karlikowo. Wszystkie te posiadłości zabrał rząd pruski po sekularyzacji. Pierwsze siostry sprowadziły się ze Strzelna w dzisiejszym Wielkim Księstwie Poznańskim. Od 1660 zakonnice powierzyły duszpastertwo w klasztorze jezuitom ze Szotland pod Gdańskiem. Klasztor żukowskiod początku cieszył się możną opieką, co już stąd wywnioskować można, że pomiędzy pierwszymi przeoryszami znajdujemy córki z domu książat kaszubskich. Tak np. Dąbrowa , pierwotnie mieszkając w zamkuchmielnieńskim, zakończyła żywot jako zakonnica w Żukowie w 1225 roku. Około 1258 roku były zakonnicami w Żukowie trzy siostry księcia Swiętopłeka II. Jedna z nich, Witosława odznaczająca się rozumem politycznym ( np. przy zatargu swego brata z biskupem włocławskim), umarła jako przeorysza w sędziwym wieku. Mirosława córka pierwszej fundatorki Świnisławy,a owdowiała małżonka księcia szczecińsko-pomorskiego Bolesława II , zapisała klasztorowi wieś Gurzowo pod Kołobrzegiem, Salomea, córka Sambora II, a żona księcia kujawskiego Ziemomysła, wyrobiła klasztorowi wolne przejście dla dziesięciu wozów towarowych przez Kujawy.
cdn.
Pos wyżej to początek, teraz ciąg dalszy bardzo ciekawego opisu klasztoru
żukowskego A. Majkowskego z Przewodnika po Żuławach z 1913 roku.
Zamieszczone szkice dla obserwatorów i zainteresowanych pochodzą
z " Bau und Kunstdenkmäler Provinz Westpreussen"
Pierwsza darowizna rozszeżona poźniej przez następców Mestwina I, obejmowała według słów zapisu.
"pomiędzy rzekami Radunią i Stołpą cztery wsie i te, które w przyszśłośći ( siostry ) pobudują,z ktrórych pierwszą jest Żukowo, drugą Myslicyn, trzecią Sulisławy, czwartą Barklino a także wsie dziesiątników Rębekowo i Ćmierawę. XL grzywień rocznie, trzecią część cła pobieranego od suknai co na nas ( księcia ) w koniach, pieniądzach albo w innych rzeczach przypada".
Z biegiem czasu w skutek hojności książąt posiadłości klasztoru ogromnie urosły tak, że obejmowały wielką część powiatu kartuskiego. Protestantyzm pozbawił klasztor niektórych dóbr w dzisiejszej Pomeranii, mimo to jeszcze na początku zeszłego stulecia do klasztoru należały w powiecie: Babidół, Babiskok, Borkowo z Hamernią, Borowo, Burchardstwo, Cmielno i Chmielonko, Dzierżążno, Glincz Górny, czwarta część Glincza Dolnego, Kosy, Mezowo, Otomino, Reskowo, Ręboszewo, Skrzeszewo, Smętowo, Zawory, Żukowo. W dzisiejszym powiecie wejherowskim klasztor posiadał Luzino,a w puckim na Kępie Oksywskiej, Oksywie, Obłuże i Pogórze. Oprócz tych wsi, których grunty obejmowały około 390 włóg chełmińskich, były klasztorną własnością jeziora : Białe, Małe i Wielkie Brodno, Karszno i jezioro Gareckie pod Łapalicami objętości 687 mórg, oraz jeziora Głębocznoi Karlikowo. Wszystkie te posiadłości zabrał rząd pruski po sekularyzacji. Pierwsze siostry sprowadziły się ze Strzelna w dzisiejszym Wielkim Księstwie Poznańskim. Od 1660 zakonnice powierzyły duszpastertwo w klasztorze jezuitom ze Szotland pod Gdańskiem. Klasztor żukowskiod początku cieszył się możną opieką, co już stąd wywnioskować można, że pomiędzy pierwszymi przeoryszami znajdujemy córki z domu książat kaszubskich. Tak np. Dąbrowa , pierwotnie mieszkając w zamkuchmielnieńskim, zakończyła żywot jako zakonnica w Żukowie w 1225 roku. Około 1258 roku były zakonnicami w Żukowie trzy siostry księcia Swiętopłeka II. Jedna z nich, Witosława odznaczająca się rozumem politycznym ( np. przy zatargu swego brata z biskupem włocławskim), umarła jako przeorysza w sędziwym wieku. Mirosława córka pierwszej fundatorki Świnisławy,a owdowiała małżonka księcia szczecińsko-pomorskiego Bolesława II , zapisała klasztorowi wieś Gurzowo pod Kołobrzegiem, Salomea, córka Sambora II, a żona księcia kujawskiego Ziemomysła, wyrobiła klasztorowi wolne przejście dla dziesięciu wozów towarowych przez Kujawy.
cdn.
Miro
Pierwszy raz słyszę, aby dr Majkowski napisał coś na temat Żuław. Chyba, że się mylę. Był on raczej autorem przewodników po Szwajcarii Kaszubskiej.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
Rejestracja
Zaloguj
Download
Chyba, że się mylę. Był on raczej autorem przewodników po Szwajcarii Kaszubskiej. 
