Krzysztof przyjrzyj się sylwecie kościoła, a w ogóle podpis mówi wyraźnie, że to Zuckau - ehemalige Klosterkirche. Poza tym słupki po lewej stronie mostu są te same.
Wysłany: Pon Kwi 11, 2011 7:00 pm c.d opisu klasztoru żukowskego z przewodnik A. Majkowskego
Klasztor żukowski w przeciwieństwie do kartuskiego zawsze miał charakter polski. Wynika to już z imion sióstr , wśród których znajdujemy starosłowiańskie Bolesława, Dirsla, Dobiesława, Ludmiła, Mirosława, Miłosława, Dąbrowa. W zachowanych spisach z XVII i XVIII wieku napotykamy znane nazwiska szlachty kaszubskiej, jak Katarzyna Wolska, Konstancya Lniska, Regina Lewińska, Barbara Gralewska, Justyna Czaplińska, Anna Kopycka, Anna Wąsierska. Siostry żukowskie utrzymywały przy klasztorze od początku szkołę żeńską, a w roku 1396 istniała już szkoła dla chłopców. Do szkoły żeńskiej uczęszczały przeważnie córki szlachty kaszubskiej, w czasach przedreformacyjnych również patrycyuszów gdańskich. O sposobie nauki daje pojęcie zachowany list wystosowany do magistratu gdańskiego ( 1561 ) przez siostry klasztorów żarnowieckiego i żukowskiego, w którym piszą.
" Przyjmujemy w obu klsztorach panny, dzieci dobrych ludzi tak ze szlachty jako i z mieszczan, które uczymy obok bojaźni Bożej pisania, czytania, szycia z wiarą i pilnością także spodziewać się możemy, że wielu sprawiedliwych ludzi będą nam wdzięczni".
Uczono także i robótek ręcznych, bo szaty kapłańskie klasztoru są robione na miejscu. Wykonywano również hafty, do świeckich celów służące, jak owe hafty z złotogłowiem na czepkach, które nosiły do niedawna żony gburów kaszubskich. Klasztor przetrwał mimo wewnętrznych i zewnętrznych burz aż do połowy XIX stulecia. Los jego został przesądzony razem z okupacją Kaszub przez Fryderyka I i w pierwszym podziale Polski.Przez nakaz gabinetowy z 2 listopada 1772 roku majętności biskupów , kapituł, klasztorów zostały sekularyzowane. Dobra, dotychczas samodzielne administrowane przez owe instytucje duchowne zostały wskutek tego albo sprzedane, albo zmienione na królewskie domeny. Wsie chłopskie zostały oddane w dzierżawę dziedziczną, lasy zaś i jeziora obiął fiskus leśny. Dotychczsowi właściciele otrzymali roczną opłatę, stosunkowo bardzo niską ( kompetencyę). Panon żukowskim rząd płacił takiej kompetencyi 1840 talarów, co oczywiście nie wystarczało na utrzymanie były więc zmuszone niektóre niegdyś swoje folwarki od rządu wziąć w dzierżawę za sutą opłatą. Niedługo po tak zw. sekularyzacji wyszło rozporządzenie rządu , że nie wolno nadal utrzymywać nowicyatu i przyjmować nowych sióstr. Dwa razy do roku zakonnice były obowiązane podawać spis żyjących jeszcze sióstr. Wskutek tego liczba ich z 40 spadła w 1820 roku na 20, a w roku 1833 na 10.
Wysłany: Sro Kwi 27, 2011 12:56 pm c.d opisu klasztoru żukowskego z przewodnik A. Majkowskego
Zabytki poklasztorne
Kasata klasztoru nastąpiła w roku 1834. Wykonał ją w imieniu rządu amtman Stein z Kartuz ogłaszając, 20 listopada 1834 roku, że klsztor jest rozwiązany, że dotychczasowa wspólna kompetencya w ilości 1840 tatarów ustaje i że na to miejsce każda z pozostałych zakonnic odbierać będzie na utrzymanie 15 talarów miesięcznie. Potem opisał wszystkie sprzęty domowe i sprzedał je na publicznej licytacyi. Kościół poklasztorny zaś oddany został po dwóch latach parafii żukowskiej. Zabudowania klasztorne rozebrane zostały po śmierci ostatniej zakonnicy, 81 letniej Agnieszki Bojanowskiej zmałej w 1862 roku. Po roku nabył je nijaki Falk z Gdańska za 873 talarów na rozebranie, przez co bezpowrotnie zginęły te ciekawe pomniki budownictwa na Kaszubach.
W samej świątyni ciekawy jest bogato rzeźbiony o złocony ołtarz główny, w głównym obrazie przedstawiającym Wniebowzięcie N. P. Maryi. Jest to piękny okaz sztuki odrodzenia, bardzo podobny, lub nawet kopią będący ołtarza Matki Boskiej w tumie pelplińskiej. Dzieło to pochodzi prawdopodobie z poczótków XVII wieku. Na bocznej ścianie, lewej od główneg ołtarza , są mniejsze ołtarze św. Norberta i św. Anny, a na ścianie przeciwległej ołtarz N. Maryi Panny z lipowegodrzewa, w którym się mieści 3 stopy wysoka figura Matki Boskiej, uchodząca u ludu za cudowną. Podług tradycyi fugura ta, bardzo stara, pochodzi z kościoła zaginionej w trzynastoletniej wojnie lub też podczas napadu husytów wioski Wodzna, która niegdyś stała na jeziorem Wodznem przy Mazewie.
Najciekawsza i najkosztowniejsza pamiątka sztuki kościelnej znajduje się w bocznej kapliczce, dawniejszym skarbcu kościoła. Jest to ołtarz snycerskiej roboty, zakończony trzema gotyckimi łukami, z dwoma skrzydłami do zamykania. Główna część ołtarza złocona rzeźbą podzielona jest na dwie części. Górna część przedstawia ukrzyżowanie i złożenie do grobu Chrystusa, gałąź z serca Dawidowego wyrastająca pomiędzy czterema wielkimi prorokami. Na malowanej taśmie mieszczą się słowa: RADIX JESSE FLOREBIT ET FRUCTUABITUR NOMEN ... Dolna część wyobraża życie Chrystusa. Skrzydła ołtarza wewnątrz i zewnątrz są malowane. Wewnątrz prawe skrzydło przedstawia w dolnej części złożenie do grobu i zmartwychwstanie Zbawiciela, w górnej zdjęcie z krzyża i zmartwychwstanie, lewe skrzydło na dole ma sceny z Malchusem i Piłatem, u góry Dzwiganie Krzyża i Wniebowstąpienie. Przy zamkniętych skrzydłach po prawej stronie wyobrażona jest cudowna manna i przepiórki na puszczy, po lewej zbieranie manny i źródło Mojrzesza w skale. Staranność, z jaką krajobraz i charakterystyka osób są wykonane, wskazują na koniec XV lub początek XVI wieku jako na czas powstania tego wybitnego dzieła sztuki kościelnej. Niedaleko ambony na ścianie wisi droga każdemu Kaszubie, Pomorzaninowi pamiątka po książętach kaszubskich, mianowicie tak zw. Ołtarz Mestwina. Jest to najstarszy zabytek kościoła, pochodzący prawdopodobie z czasów książęcych.
Ołtarz jest składany, 3 stopy wysoki, 1.5 stopy szeroki. Otwarty ukazuje w głębi rzeźbioną z drzewa postać Mestwina I, fundatora klasztoru, ukazującego księcia całego w zbroi. Na otwartyn prawym skrzydle u dolu namalowana jest postać księżniczki Świnisławy, żony fundatora, ze szkaplerzem i różańcem w ręku, nad nią św. Katarzyna. Na lewym skrzydle kiąże Mestwin, nad nim św. Barbara, patronka Pomorza. Po obu stronach tego ołtarzyka wiszą na ścianie portrety Mestwina I i Świnisławy podobne do odpowiednich postaci w ołtarzyku. Za czasów zakonnic ołtarzyk ten wisiał w prezbyterium, gdzie teraz stoi ołtarz N. Marzi Panny. Widać, że czciły siostry pamięć swych dorodzejów. Dzisiaj wisi na boku obok ambony, doczekawszy się podobnego losu, jak ów marmurowy pomnik tych samych książąt w Oliwie, usunięty z przed wielkiego ołtarza do bocznej nawy.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
Rejestracja
Zaloguj
Download
